De Fontaine des Amours
Wanneer men het dorp Rennes-les-Bains uitrijdt en de afsplitsing neemt richting Sougraigne, komt men aan de oostelijk voet van de berg de Serbaïrou langs de rivier de Sals een idyllisch plekje tegen, dat 'La Fontaine des Amours' wordt genoemd.
De plek dankt haar naam aan het hartvormige waterbekken dat door de rivier de Sals op natuurlijke wijze gevormd werd. Plaatselijke bewoners en toeristen komen ook vaak baden in het bassin. De romantische locatie wordt ook frequent bezocht door geliefden, die er vaak hun naam graveren in de omliggende rotsen.
De Fontaine des Amours
(Foto © Beauseant 2011)
De Fontaine des Amours - foto 2
(Foto © Beauseant 2011)
Hoe feeëriek de plaats de Fontaine des Amours ook mag zijn, toch heeft Boudet deze echter niet vernoemd in La Vraie Langue Celtique.
Aan het begin van de twintigste eeuw stond er aan de Fontaine des Amours een kleine fabriek met molen. Men kan er vandaag de dag nog steeds de restanten van zien (Azens 2010). Een oude postkaart geeft weer waar de fabriek stond.
De oude fabriek aan de Fontaine des Amours begin 20ste eeuw
(Foto © Azens 2010)
Henry Lincoln en de Calvé-rots
Toen Henry Lincoln in februari 1971 Rennes-le-Château en omstreken voor het eerst bezocht tijdens de verkenningstrip voor zijn eerste documentaire-film, was hij op een gegeven moment op zoek naar de bron 'La Source de la Madeleine'. Na vruchteloos zoeken naar de bron kwam hij uiteindelijk een bord tegen met het opschrift dat 'Fontaine des Amours' aangaf (Lincoln 1997).
Om een beter perspectief te hebben bij het nemen van foto's van de prachtige locatie, besloot Lincoln een rotsblok te beklimmen naast de rivier. Het is daar dat Lincoln volgens eigen zeggen "een stukje plaatselijk 'bewijs' vond ter ondersteuning van het verhaal zoals beschreven in Le trésor maudit van Gérard de Sède" (Lincoln 1997: 45).
In het boek van de Sède is er sprake van een soort 'verhouding' tussen Bérenger Saunière en de in die periode wereldberoemde operazangeres Emma Calvé. Op het rotsblok waar Lincoln op geklommen was, trof hij een gegraveerd hart doorboord met een pijl aan met eronder de inscriptie E. CALVÉ 1891 (Lincoln 1997: 45).
De beruchte E. CALVÉ 1891-inscriptie
(Foto © Lincoln 1997)
Lincoln besloot ter plekke om de volgende terug te keren om nog meer foto's te nemen bij een betere lichtinval. Zijn tweede bezoek aan de Fontaine des Amours leverde echter een schok op: de inscriptie was namelijk van het rotsblok gehakt door vandalen. Lincolns foto is het enige bewijs dat de inscriptie heeft bestaan (Lincoln 1997: 46).
De rots waar helemaal vooraan de E. CALVÉ 1891-inscriptie vroeger te zien was
(Foto © Beauseant 2011)
Had Lincoln hier bewijsmateriaal gevonden voor een mogelijke verhouding tussen Saunière en Calvé, zoals beschreven door de Sède?
Vele onderzoekers zijn echter van mening dat de inscriptie niet uit de tijd van Saunière dateert (hetgeen Lincoln ook niet beweerd heeft), maar dat de inscriptie werd aangebracht door een flauwe grappenmaker na het verschijnen van de Sèdes boek in 1967. Onder meer de Italiaanse onderzoeker Mariano Tomatis heeft aangetoond dat de inscriptie werd aangebracht in 'nat cement'.
Een groot Grieks kruis
Op één van de rotsen van de Fontaine des Amours bevindt zich een groot Grieks kruis, waar Boudet vreemd genoeg geen vermelding van maakt.
Het grote Griekse kruis op één van de rotsen van de Fontaine des Amours
(Foto © Azens 2010)
Pierre Plantard heeft zich daar ooit nog laten fotograferen in het midden van de jaren 1960, met zijn rug naar de ruïnes van de oude fabriek en molen, terwijl hij het Griekse kruis aan het bestuderen is. Volgens Plantard was dit kruis zo'n 35 cm groot (Azens 2010: 46).
Plantard die het Griekse kruis bestudeert nabij de Fontaine des Amours
(Foto © Chaumeil 2006)
